Nie pojmowałam, dlaczego ten dzieciak mi się tak przypatrywał. To żadna niezwykła sztuka, złapanie zwykłej wiewiórki. Może ten Error nie radził sobie jeszcze z polowaniem, ale mimo to nie rozumiałam znaczenia jego zachowania. - Weź ją - mruknęłam, kładąc przed nim zdobycz. Sama nie byłam zbyt głodna, mogłam poczekać. - Dzięki, ale nie skorzystam - odpowiedział Error. - Skoro tak... Poczekasz chwilkę? Tylko ją zjem... Młody kiwnął głową na znak zgody, więc przystąpiłam do jedzenia. Gdy z wiewiórki pozostały tylko skóra, ogon i kostki oraz niezbyt smaczne organy, zakopałam resztki zdobyczy. - Możemy ruszać dalej - oznajmiłam. - Powiedz mi jeszcze tylko, dlaczego nie chciałeś jeść? Nie byłeś głodny czy... nie potrzebujesz? <Error?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz