Od Soleil CD. Xerena

W trakcie tej wymiany zdań nie podniosłam głosu ani razu (no sorry, to nie w stylu Soleil), jednak warczałam dość sporo. Nie spodobało mi się, że Xeren próbował grzebać mi w głowie. Jednak ogólnie jego towarzystwo nie było takie złe, więc nie chciałam, by odchodził. Zatrzymałam go więc i zaproponowałam dalsze zwiedzanie terenów. Poszliśmy więc dalej.
- Soleil, ja cię lubię i przepraszam cię za tamto, nie chcę stracić twojej przyjaźni - odezwał się trochę nieśmiało mój towarzysz, patrząc mi w oczy. Z każdym krokiem zbliżaliśmy się do Błękitnego Wodospadu.
- W porządku - odparłam krótko. Nie powiedziałabym, że jesteśmy przyjaciółmi, biorąc pod uwagę fakt, że znamy się dwa dni, ale niech sobie mówi jak chce. Jeśli on uważa mnie za przyjaciółkę - proszę bardzo, mogę nią być. Ale niekoniecznie musiało to działać w drugą stronę.
>>> <<<
- To tutaj - oznajmiłam, przedzierając się przez ostatnie krzaki. Naszym oczom ukazał się Błękitny Wodospad. Woda w tym miejscu była krystalicznie czysta, a dno w większości piaszczyste. Wiedziałam, że to miejsce często odwiedzane przez wilki mające ochotę na kąpiel. I nie dziwiłam im się. Dogodne warunki w połączeniu z pięknym otoczeniem czyniły Błękitny Wodospad kolejnym plusem Watahy Krwawego Zaćmienia.
- To Błękitny Wodospad, członkowie watahy często przychodzą tu popływać - powiedziałam, odwracając się w stronę Xerena. Rdzawy basior właśnie odbiegał gdzieś w bok. W kilka sekund zniknął mi z oczu i po chwili usłyszałam głośny plusk.
- Chodź, Soleil! - zawołał mój towarzysz, utrzymując głowę nad powierzchnią. - Woda jest ciepła!
Powoli zeszłam na brzeg i przyjrzałam się krytycznie jeziorku.
- Nie jestem co do tego prze... - zaczęłam, ale w następnym momencie zostałam wciągnięta do wody przez uśmiechniętego Xerena.
<Xeren?>