Wadera patrzyła na mnie ze zdziwieniem, pewnie nie wiedziała skąd się tam znalazłam.
-Widziałaś już całe tereny?- zapytałam patrząc na Śmierć .
-Jeszcze nie - oznajmiła rozkładając się do okoła.
-Chodź, pokaże ci je - powiedziałam i ruszyłyśmy w drogę. Przez dłuższy czas trwałyśmy w milczeniu patrząc jedynie na przeróżne tereny watahy aż w końcu powiedziałam.
-Ah, wszystko pełne życia ale i śmierci, potrzeba i życia i śmierci aby równowaga była zachowana. Życie jest piękne a śmierć straszna lecz gdy się jej przyjżysz jest tak samo piękna jak życie - powiedziałam patrząc na zaskoczona waderę która przez większość drogi patrzyła w ziemię
<Śmierć?>
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
-
Motto : “Nie każde złoto co się błyszczy; Nie każdy błądzi, kto wędruję; Nie każdą siłę starość zniszczy; Korzeni w głębi lód nie skuje.” ... -
Tobi już od dobrych kilku minut chodził bez celu po Księżycowym Lesie. Nie miał na nic ochoty. Najchętniej to by kogoś zaraz zasztyletował, ...
-
Motto: "Nie da się uciec od przeszłości, ale można z niej wyciągnąć wnioski na przyszłość." Imię : Dewi. Wiek : 3 lata. P...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz